Ra Da created a doc.
ประสบการณ์การเดินทางแม่ลูก Bangkok-Narita-Washington-Portland แหม่ม+หมูน้อย
By Ra Da in USVISA4THAI (Files) · Edit Doc
เริ่มต้นกันก่อนนะคะ ก่อนเดินทางก็เข้ามาศึกษาในนี้พี่พี่แชร์ไปทางไหนกันบ้าง หลังจากนั้นก็เริ่มต้นจัดเป๋ากันเลยเอาสายคาดสีรุ้งคาดไปด้วยทั้งสองใบ กลัวหายอ่ะค่ะ แล้วเริ่มต้นเดินทาง เราเดินทางออกจากบ้านที่บางกะปิ ช่วงประมาณสองทุ่มก็เข้าไปเชคอินที่สุวรรณภูมิกันเลย ที่แถว L นะคะ แถว L10 เราไปเข้าแถวเป็นรายที่สี่แล้ว หลังจากนั้นก็เข้าไปเจรจากันกับพี่คนสวย บอกว่า ตั๋วเราสองแม่ลูกไกลกันไม่ได้ ได้โปรด ! ฮา เค้าก็ใจดีเปลี่ยนให้ จาก A1 กับ C3 เป็นโน้นเลย AกับC 30 กว่าๆๆ พระเจ้าไกลไปป่ะ..แต่ก็ยังดี อย่างน้อยได้กอดลูกตลอดเวลา ได้ตั๋วมา 3 ใบหลังจาก เชคอินแล้วก็หาไปไปเกทกัน ตรวจหาอาวุธ ถึงเวลาถอดๆๆๆ ก็ถอดหมดอ่ะค่ะ มันก็ไม่ร้อง หมายถึงรองเท้านะ แล้วก็เดินๆ จากนั้นก็ไปถ่ายรูปกันตามประสาแม่ลูก จากนั้นก็นั่งรอเวลาของเครื่องออก ซึ่งก่อนไปรอ ก็ไปเข้าแถวขอใช้ WiFi ฟรี แต่ก็ขอบอกว่า มันเข้ายากมาก คนใช้เยอะจัง แล้วนั่งรอเวลาเครื่องออก ถึงเวลาเครื่องออกแล้วก็เดินไปตามปกติกับหมูน้อย แล้วก็เข้าไปนั่งๆๆๆ ระหว่างนั้นก็เห็นว่า เครื่องอะไรไม่รู้ แอร์คอดน่ารักเลย เราเป็นหญิงเรายังพอใจเลย นั่งไปนั่งมา หมูน้อยเวียนหัวซะงั้น นอนกันดีกว่า
ถึง Narita แล้วก็เดินเข้าไปตรงที่เขียนว่า connecting internationa flight แล้วรอเข้าคิว แล้วก็หาอาวุธอีก ถอดอีกรอบ แล้วก็ผ่านๆๆๆ จากนั้น เดินลงบันไดเลื่อนมาสอบถามสาวสวย เค้าบอกว่าเราต้องเกทไหน เพราะว่ามันเพิ่งจะเช้าเองอ่ะ เราก็ไปรอขึ้นเครื่องซึ่ง 3 ชม.เอง ก็ไปหาไรกินแถวนั้นกับลูก เค้ามี Wifi ฟรีให้ด้วยนะ เรานั่งรอเล่นไปเรื่อยๆ ถึงเวลาก็ไปต่อ เชคอินกัน เค้าจะแยกแถวระหว่างคนมีชั้นวรรณะด้วยอ่ะ แถวของ Economy กับ First พะนะ เราก็เข้าของชนชั้นเราดิ หันไปหาพวกนั้นแถวของ First Class ท่าทางจะเป็นพวกมีปัญหา ฮาๆๆซะงั้น เพราะว่าไม่มีรอยยิ้ม บางคนเป็นคนไทย หน้าตาไม่ได้ถ่ายท้องมาสิบปี คิดในใจน่าสงสาร ยิ้มมั่งสงสัยว่าจะตาย ! ไปตามทางเราดีกว่า เข้าไปในเครื่องก็นั่งปกติอ่ะนะ แต่ว่าพวกญี่ปุ่นนี่เค้าบ้าสมบัติเหมือนกันนะคะ เพราะว่าในช่องเก็บกระเป๋าเรา มีกระเป๋าซะแล้ว ไรวะ ของใครอ่ะ แล้วเราจะเอาไว้ไหน นายฝรั่งคนนึงก็มาทำหน้าไม่ไหวกับเรา เราก็บอกว่าไม่ใช่ของช้านย่ะ ฉันยังไม่ได้เก็บเลย แม่สาวแอร์เลยมาจัดการให้เราเรียบร้อย น่ารักตลอดเนอะ ในระหว่างของการอยู่ในเครื่อง ดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ นอนๆๆ คุยกับลูก แต่ดีมากที่ยัยนู๋กินยาเมาเครื่องไปก่อน ผลคือ แม่นางหลับตลอดจนถึงวอชิงตัน เม็ดเดียวอ่ะนะ แต่เราอ่ะ ไม่ได้นอนเลย เป็นห่วงเค้า
ถึงวอชิงตันแล้วค่ะ ลงเครื่องมาไม่หนาวเท่าไร โอเคผ่าน จากนั้นก็แยกแถวต่อเครื่องกับไม่ต่อเครื่อง เราก็ไปแถวต่อเครื่องกันเพื่อขึ้นรถต่อไปอีกตึก จากนั้นก็ตรวจหาอาวุธอีกรอบ หน้าตาพี่แกโหด เสียงก็โหด แต่เราก็ผ่านๆๆๆ จากนั้นก็ไปตรงที่เชคอินเข้าอเมริกา พร้อมกันเอาซองให้ แล้วตอบคำถาม เฮ้ยหล่อจังว่ะ อิอิถามไรตอบได้ อับดุลอ่ะ หล่อแบบนี้ ยังไม่อยากไปไหน ตอบคำถาม เค้ามาทำไร เค้ามาแล้วต้องแต่งงานภายในกี่วัน อยู่ที่ไหน แฟนทำงานอะไร จบค่ะ ผ่าน ! จากนั้นก็เดินไปเอากระเป๋า ลากไปด้วย จากนั้นก็ผ่านตรงจุดเชคอีกรอบ ลากกระเป๋าเราขึ้นล้อเลื่อน แล้วก็ไล่เราไป เราก็ไปหาจุดที่เค้าให้ต่อเครื่องซึ่งมันอยู่ไกลมากกกก ขอบอกว่า คนละตึกเลย ต้องนั่งรถไฟใต้ดินไปอีก ตึกที่เราลงเครื่องมันตึก C ตึกที่ต่อเครื่องไปมันคือตึก A โอวพระเจ้า สะพายเป้ลุยต่อ จากนั้นไปถึงตึก A ก็หาๆ แต่ระหว่างนั้นไม่รีบร้อนเพราะว่ามีเวลาถมถืด เลยไปหาไรกินดีกว่า พบว่ามันเลี่ยนมาก เสียเงินทิ้งไปเฉยๆเลย จากนั้นก็ไปนั่งเล่นเน็ตฟรีรออีก สายการบินของ united อ่ะค่ะ ขอบอกว่า จนท.ดำอ้วนแล้วไม่มีไม่ตรีมากๆ เลยโทรหาแฟน ฟ้องตาอ้วน ตาอ้วนบอกว่า เค้าอิจฉายูเมียไอสวย (พะนะ งึดหลาย) เราเลยนั่งรอเวลาเครื่องออก ถึงเวลาก็ขึ้นเครื่องปกติ นั่งคนละที่กับลูก แล้วมันเป็นเครื่องลำเล็ก ดีที่นายฝรั่งคนนึงให้เปลี่ยน นั่งเครื่องจนถึง portland ก็เห็นตาอ้วนรอยุแล้ว มีไรสงสัยถามมานะคะ
